Interview communicatieblad C

3 augustus 2022

Interview communicatieblad C

Een interview aan C geven over een leermoment in je carrière is best spannend. Toch ben ik er echt van overtuigd dat je het meeste leert van zaken die niet goed gaan. Dus laten we dapper zijn en fouten gewoon met elkaar delen. Zonder fouten, geen groei!

Tekst publicatie C#5 - JULI 2022

‘Prima, prima!’ is een rode vlag

Claudia Goossen vond het bij nader inzien niet erg om vijftig te worden dit jaar. Het was wel echt tijd om te gaan doen wat ze het leukste vond (‘cut the bullshit’) en daarom startte ze begin dit jaar haar eigen bedrijf in reputatie-, organisatie- en communicatiemanagement, drie onlosmakelijke begrippen, volgens Goossen. Het bedrijf moest haar eigen naam dragen. “Ze krijgen mij, dus daarom gewoon Claudia Goossen”, zo was haar nuchtere conclusie.

Goossen noemt zichzelf trusted advisor. “Ik ben een crisispersoon, een doener. Ik ben ontzettend resultaatgericht. Ik heb altijd de neiging om te zeggen, kom maar op, ik sleur jullie er wel doorheen.” En precies deze resultaatmentaliteit was het die Goossen in de problemen bracht. In een van haar werkkringen stond een interne verandering op stapel. De board wilde in een townhallmeeting de medewerkers informeren over de voorgenomen veranderingen. “De organisatie moest strakker worden ingericht en de beoordelingssystematiek efficiënter. De bijeenkomst moest commitment brengen en de medewerkers enthousiasmeren voor de noodzaak van de veranderingen. Ik kreeg de opdracht die meeting voor te bereiden. Bij die voorbereiding merkte ik al gauw dat de bestuurders weinig tijd en prioriteit gaven aan het verhaal dat verteld moest worden. Als ik ze bevroeg, bleef het bij wat instrumentele platitudes. En dan dacht ik: nou, ja ik kan het zelf ook wel opschrijven, ik stem hun verhalen wel op elkaar af.

Als ik bij de verschillende bestuurders aankwam met mijn versie was het antwoord steevast: ‘ja prima, prima, dat is goed’. Ik dacht dan wel bij mezelf: heeft hij er helemaal niks op aan te merken? Dat kan toch niet kloppen? Maar als ik doorvroeg, kreeg ik vage reacties: ‘ik denk wel dat dit het is’, of ‘ga nog even praten met die en die’. En dat deed ik dan en zo kreeg ik het verhaal rond. Ik stemde het met de strategisch adviseurs af en die waren het ermee eens.” De bestuurders waren het onderling niet op alle vlakken eens. Op cruciale momenten een beetje afstand van elkaar en het verhaal nemen, is dan een effectieve methode.

Goossen neemt het zichzelf niet kwalijk en begrijpt achteraf wel waarom ze met open ogen in de val trapte. “We hadden als adviseurs echt wel een goed verhaal gemaakt en bovendien was er een deadline waar we niet onderuit kwamen, medewerkers hadden sterke behoefte aan informatie en ja, ik wilde het natuurlijk goed doen, service verlenen en ik had trouwens ook begrip voor die drukke bestuurders.” Nu weet ze beter. “Dat was een grote miskleun waar ik een heleboel van heb geleerd.” Tijdens de beruchte Townhallmeeting hield de bestuurder namelijk helemaal niet het mooie verhaal dat Goossen met haar collega-adviseurs in elkaar had gezet. Hij vertelde een puur cijfermatig hoog-over boardroomverhaal over de noodzaak van de verandering. Goossens empathische verhaal waarin aandacht voor het belang van medewerkers naar voren werd gebracht, kwam niet aan bod. “Ik had wel flauw willen vallen over de geluidsinstallatie tijdens die meeting. Ik wist niet wat ik hoorde. Voor mij is het sinds deze tenenkrommende gebeurtenis een rode vlag als een bestuurder zegt: 'prima, prima’ als ik hem een door mij geschreven verhaal stuur. Mij zegt dat genoeg. Ik vraag me nu steeds af: heeft de opdrachtgever tijd om te investeren en heeft hij een juist besef van het eigenaarschap? Ik check van tevoren heel nadrukkelijk op wiens schouder de aap zit en als die op mijn schouder gezet wordt, dan accepteer ik dat niet.”

Goossen is niet zo bang om als al te kritisch te worden weggezet. “Ik ben scherp op reputatierisico’s en als mensen die niet willen zien, maak ik ze duidelijk dat ze mij goed betalen om schade te voorkomen. Mensen horen niet graag wat niet kan, ze willen altijd weten wat wél kan. Ik laat ze altijd zien wat de wegen zijn die ze kunnen bewandelen. Met inachtneming van mijn risicoanalyse of zonder. Ik heb een goed onderbuikgevoel voor risico’s, maar ik onderbouw ze altijd met voorbeelden en concrete scenario’s.

Auteur:Sabine Funneman
Fotograaf: Marieke Odekerken

Miskleun: In deze rubriek vertellen mensen aan C-redacteur Sabine Funneman over een blunder, een flater, een dommigheid waar ze veel van geleerd hebben. Om het nog een beetje spannender te maken en de kans op verdoezeling het kleinst, krijgen ze de tekst niet voor publicatie te zien. Voor dappere miskleuners die geloven dat je door elke fout een rijker mens wordt.